Ουδέν βεβαιότερο από τούτο: Η κάλπη της 9ης Ιουνίου είναι “άδεια” μεν, όπως αρέσκονται να λένε οι αρχηγοί των κομμάτων που κυνηγούν στο φίνις της προεκλογικής περιόδου την ψήφο πόρτα-πόρτα, για να μην πάει καμία ψήφος χαμένη (για τους ίδιους), αλλά “θαύματα” δεν γίνονται. Όχι τουλάχιστον στην πρώτη θέση, η οποία έχει ήδη κριθεί υπέρ της κυβερνητικής παράταξης.
Δεν έχει τίποτε, δηλαδή, να χάσει η Ν.Δ.; Κανένα πραγματικό στοίχημα δεν διακυβεύεται για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ει μη μόνον η πολιτική ισχύς και η αυτοεπιβεβαίωση ότι παραμένει χωρίς αντίπαλο η κυβέρνησή του;
Όχι βέβαια. Η Ν.Δ. έναν χρόνο πριν κατήγαγε μια θριαμβευτική νίκη στις εθνικές εκλογές, της τάξεως του 41%, με τον ΣΥΡΙΖΑ να σημειώνει περί το 18% (17,8%), με τα γνωστά επακόλουθα. Ο πήχης που έχει θέσει ο κ. Μητσοτάκης είναι το 33%, επιλέγοντας να συγκριθεί με το ποσοστό των προηγούμενων ευρωεκλογών. Εύλογο. Οι πολιτικοί αρχηγοί άπαντες σχεδόν θέτουν τον πήχη της σύγκρισης με τα αποτελέσματα όποιας κάλπης τούς συμφέρει περισσότερο.
Εν προκειμένω, όμως, τα ποσοστά της Ν.Δ. στην κάλπη της 9ης Ιουνίου θα έχουν τη σημειολογία τους: Άλλο τοπίο για την κυβέρνηση θα διαμορφωθεί εάν “γράψει” 33%, άλλο αν επιτύχει ακόμα και το 36%, που εκτιμούν κάποιοι δημοσκόποι, και εντελώς διαφορετικό σήμα θα δοθεί από ένα ποσοστό πέριξ του 29%-30%.
Μητσοτάκης
Εξού και επιδίδεται σύσσωμη η Ν.Δ. σε κυνήγι της συσπείρωσης των ψηφοφόρων της. Μολονότι είναι πιεζόμενη από τα δεξιά της, αν η κυβερνητική παράταξη ξεπεράσει τον στόχο του 33%, τότε επιβεβαιώνονται εκτιμήσεις και αναλύσεις ότι η Ν.Δ. έχει κυριαρχήσει στο Κέντρο (εκεί όπου παγίως αναδεικνύονται οι κυβερνήσεις).
Ο κατακερματισμός δε στον κεντροαριστερό χώρο είναι εύληπτο πως εξυπηρετεί τον πρωθυπουργό: Ουδείς “πρωθυπουργήσιμος” βρίσκεται απέναντί του. Αυτή είναι εδώ και μήνες η συζήτηση σε ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά, που ψάχνουν το πώς και με ποιον τρόπο θα ανασυντάξουν δυνάμεις για να δώσουν προοπτική εξουσίας στον “προοδευτικό χώρο”.
Αυτές οι κάλπες είναι “χαμένες” για το στοίχημα της άλλης πλευράς: Ούτε το άθροισμα των ποσοστών ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν αρκεί για να φτάσει τη Ν.Δ. Συνεπώς, ο τελευταίος που έχει λόγο να… βιάζεται για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου είναι ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης.
Ανδρουλάκης
Αυτή είναι και η επωδός από το ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο): Η Ν.Δ. έχει επιλέξει για αντίπαλό της τον Στ. Κασσελάκη γιατί είναι “ακίνδυνος” να τον απειλήσει στην κούρσα της εξουσίας.
Η Χαριλάου Τρικούπη, μάλιστα, αμφισβητεί και τα ποσοστά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στο ΠΑΣΟΚ, εκτιμώντας πως για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν στις εθνικές κάλπες του 2023) υποεκτιμάται δημοσκοπικά προκειμένου να δημιουργηθεί εικόνα καθήλωσής του, στερώντας του επί της ουσίας και άλλες δυνητικές ψήφους. Καιρός γαρ εγγύς: Η κάλπη της επόμενης Κυριακής θα δώσει τα δικά της συμπεράσματα επί πραγματικών πια δεδομένων.
Το βέβαιο είναι, πάντως, πως ούτε για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν ευχάριστο το “σκάλισμα” της συζήτησης περί ανάγκης άμεσων πρωτοβουλιών από την επομένη κιόλας των ευρωεκλογών για τη συγκρότηση ενιαίου κεντροαριστερού φορέα και την αναζήτηση νέας ηγεσίας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, πάντως, έχει διαμηνύσει πως είναι έτοιμος να ανοίξει αυτή τη συζήτηση και να αναλάβει πρωτοβουλία εάν τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ το επιτρέψουν.
Κασσελάκης
Η ηγεσία της Κουμουνδούρου αποστρέφεται εντελώς τη σχετική συζήτηση, φυσικά. Ο Στ. Κασσελάκης, βλέποντας τα ποσοστά του στις μετρήσεις να ξεπερνούν το ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται σε πείσμα της πραγματικότητας, σαν εν αναμονή πρωθυπουργός, και περιχαρακώνεται, κλείνοντας ερμητικά την πόρτα σε σενάρια συνεργασίας.
Μόνον τη Ζωή Κωνσταντοπούλου “φλέρταρε” πολιτικά για λίγο, αλλά κατά πώς εκτίμησε προβεβλημένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ (προδήλως όχι κασσελακικό): “Ούτε με την Κωνσταντοπούλου θέλει να συνεργαστεί στην πραγματικότητα. Άνοιξε τη συζήτηση με μόνο στόχο να αναδείξει με ποιους δεν θέλει να συνεργαστεί. Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά”.
Οι δημοσκοπήσεις πάντως, ιδίως στα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους, επ’ ουδενί συνηγορούν στις επιδιώξεις Κασσελάκη. Επιπροσθέτως, οι κινήσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία εβδομάδα προδίδουν άγχος, αν όχι και πανικό.
Είναι σε γνώση της Κουμουνδούρου πως, πέραν των δημοσκοπήσεων που έχουν δημοσιευτεί για την ηγεσία της Κεντροαριστεράς (πρώτος σε προτιμήσεις ο Αλ. Τσίπρας), υπάρχουν και μη δημοσιευμένες, με τα ίδια –απογοητευτικά– για τον ίδιο αποτελέσματα.
Γι’ αυτό και έσπευσε να “αποστρατεύσει” τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά μάλλον το μετάνιωσε (λόγω διαρροών στα αριστερά του και αντιδράσεων) αμέσως, γι’ αυτό και ακολούθησε αριστερή γραμμή τασσόμενος υπέρ Παλαιστίνης.
Την ξορκίζουν τη σχετική συζήτηση στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, παριστάνοντας πως δεν τους αφορά, αφού έχει κριθεί ποιος θα ηγεμονεύσει στον προοδευτικό χώρο: Ο ίδιος.
Για το σύμπαν Κασσελάκη ισχύουν τα παραπάνω, αλλά ο παραδοσιακός ΣΥΡΙΖΑ “βράζει” και στελέχη του βρίσκονται σε διαρκείς ζυμώσεις με αντικείμενο την επόμενη ημέρα. Δεν είναι ευάριθμοι, άλλωστε, και όσοι το θέτουν και δημόσια σε δηλώσεις ή αρθρογραφία τους, όπως ο Διονύσης Τεμπονέρας.
Παρούσα η Νέα Αριστερά και ο Π. Κόκκαλης
Δύο κόμματα στον κεντροαριστερό χώρο, για την ακρίβεια η Νέα Αριστερά και ο “Κόσμος” του Πέτρου Κόκκαλη, συμμετέχουν ασμένως στη συζήτηση για την ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς.
Η πρώτη, που δημιουργήθηκε από την αποσκίρτηση έντεκα βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό την προεδρία του Αλέξη Χαρίτση, γράφει στην ούγια ότι στοχεύει να συμμετάσχει ενεργά στην υπόθεση “Κεντροαριστερά”.
Αν επιβεβαιωθεί και δημοσκοπικά η πρόβλεψη πως θα καταφέρει να μπει στην Ευρωβουλή, αναβαθμίζεται ταυτόχρονα η πολιτική ισχύς με την οποία θα “διαπραγματευτεί” τον ρόλο της. Ο Πέτρος Κόκκαλης έχει ήδη δηλώσει “παρών”. Με ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά, άλλωστε, υπάρχουν ενεργά “κανάλια” επικοινωνίας.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Κεφάλαιο
